Ömrümün baharı geldi de geçdi
Ayrılık bağrımı deldi de geçdi
Sevda yayının kahir okları
Yıkılmış gönlümü yardı da geçdi
Yüzüme vurmuştu bahar yelleri
Akorda girmişti sazımın telleri
Hain gavurun yaban elleri
Açmayan gülümü aldı da geçdi.
Sırtımdan kalkmıştı elem dağları
Gezmek düşünmüştüm güzel bağları
Önüme gerilen çelik ağları
Bütün benliğimi yıktı da geçdi.
Aşkımı kimseye vermem demiştim
Ondan başkasını sevmem demiştim
Buna yemin edip karar vermiştim
Tertemiz aşkımı sattı da geçdi.
Her insanda namus olur ar olur
Deli gönlüm yanar yanar kor olur
Düşünmüştü beni sever yar olur
Yaralı kalbimi çaldı da geçdi.
Umudum hayalim yıkılı verdi
Saçlarım ağarıp dökülüverdi
Seviyormuş gibi sokulu verdi
Aldatıp dünyamı yıktı da geçdi
Mehmedim çiçeğim daha olmadan
Ömrüm geçip daha vaktim dolmadan
Kefen giyip benim benzim solmadan
Üstüme toprağı attı da geçdi.
MEHMET ALEMDAR
Grosse Holl 40
22115 Hamburg. 1974
